İlkbaharda İzlenecek Filmler

Doğduğumuz çağda her şeyin hızla değişmesi yetmezmiş gibi dizi film sektörü de her geçen gün evrimleşiyor. Her sezon onlarca yeni yapım ekranlara geliyor, bazıları büyük ses getirirken bazıları sessizce rafa kalkıyor. İşin garip yanı, bu kadar seçenek varken bile çoğumuzun dönüp dolaşıp eski dizilere sığınması. Peki, neden? Nostaljiye olan bu derin bağımızın, hatta bir nevi “bağımlılığımızın” sebebi ne?

Cep telefonsuz yaşayamayız ama 7 numaralı evde arkadaşlarla bilgisayar kavgasına varız. Her yer boydan boya camlı evlerle dolu olsa da Şaşıfelek Çıkmazı’ndaki tarihi evin avlusunda akşamüstü serinliği hayalimiz. Hele Aysel’le bir kadeh tokuşturmak mı? Derdimiz kalmaz gibi geliyor.

Bizim gibi hisseden nostalji tutkunlarına içimizi dökelim istedik. Ve de tabii birkaç öneride bulunmayı da ihmal etmedik.  

Ne Var Bu Eski Dizilerde?

Elbette eski dizilere tutkunluğumuzun birçok açıklaması var. Bize kalırsa ilk olarak kendimizin “o” versiyonunu hayli özlüyoruz. Yani o diziyi değil de, o dönemki kendimizi arıyoruz desek daha doğru. İşte o…

Eski diziler, sadece bireysel anılarımızı değil, aynı zamanda kolektif hafızamızı da tazeliyor. Özellikle 90’lar ve 2000’ler yerli dizilerinde “sansürsüz Türkiye”nin sokakları, mutfakları, bahçeleri gözümüzün önünde yeniden canlanıyor.

Bugün dönüp baktığımızda, karakterlerin kullandığı replikler, oturma odalarındaki mobilyalar, mutfakta kaynayan çaydanlık bile “birlikte yaşadığımız” bir geçmişi hatırlatıyor.

Avluda plastik leğende ayıklanan fasulyeler belki sizlere de oyun oynamaya bir mola vermişiz ve eve salça ekmek yemeye gelmişiz gibi hissettiriyordur.

Elbette günümüzde de çok iyi diziler var ama aradığımız “tanıdık koku”yu bulmak kolay değil. Dememiz o ki arada bir hafızamızın raflarından eski bir diziyi indirip tozunu almak bize iyi geliyor.

Psikoloji Ne Diyor?

Bu durumun bilimsel bir açıklaması da var. Psikolojide “mere-exposure effect” (aşinalık ilkesi) denilen bir olguya göre, bir şeye ne kadar maruz kalırsak ona karşı o kadar sıcak duygular besliyoruz.

Favori dizilerimizi tekrar tekrar izlemek de beynimizin rahatlama mekanizmasını tetikliyor. Yani eski diziler, bizi mutlu eden anılara götüren küçük bir zaman makinesi işlevi görüyor.

Her sahnesini ezbere bildiğimiz bir diziyi yeniden izlemek, konfor alanımızda kalmanın en tatlı yollarından biri. Hangi dönemde olursak olalım, stresli bir günün sonunda güvendiğimiz eski dost dizilere dönmemizin nedeni de bu.

Kalbimizde ayrı bir yeri olan şahsi yerli dizi listemizi sizlere de sunuyoruz. Şimdiden müziklerini mırıldanmaya başladık bile.

Bağımlılık Yapan Yerli Diziler

• Şaşıfelek Çıkmazı (1996-1998-2001)
• Çılgın Bediş (1996-1999)
• Ruhsar (1998-2001)
• Yılan Hikayesi (1999-2002)
• Yedi Numara (2000-2003)
• Yeditepe İstanbul (2001-2002)
• Yarım Elma (2002-2003)
• Çemberimde Gül Oya (2004-2005)
• Avrupa Yakası (2004-2009)
• Yabancı Damat (2004-2007)
• Kadın İsterse (2004-2006)
• Hatırla Sevgili (2006-2008)
• Aşk-ı Memnu (2008-2010)

Aradan yıllar geçmesine rağmen hâlâ açılış jeneriğini duyunca yüzümüzde tebessüm oluşuyorsa, işte o dizi gerçek anlamda “zamansız”dır.

Sizin “safe” hissettiren yerli dizi önerilerinizi de bekleriz.

Bize her zaman summertime sadness diyenler burada mı? Estetik dünyası, retro görselleri ve ultra çekici melankolik şarkı sözleriyle Lana Del Rey, müzikten fazlasını sunuyor: Yaşayan bir atmosfer, bir ruh hali ve görsel anlatım.

Bu listede Lana Del Rey’in dünyasını çağrıştıran, bazen gotik bazen retro bazen de şiirsel estetikle örülmüş filmleri bir araya getirdik.

Lana Del Rey’i Bu Sefer Dinlemiyor, İzliyoruz

Kırmızı ruj, puslu ışıklar, arka planda çalan vintage bir plak sesi… Bu listede, Lana’nın şarkılarında hissettiğimiz atmosferi perdeye taşıyan filmleri bir araya getirdik. Gotik ihtişamdan retro romantizme, yavaş çekimde kırılan kalplerden görsel şiirlere kadar uzanan bu filmler, tıpkı onun şarkıları gibi sizi alıp başka bir ruh haline taşıyor.

İşte, Lana Del Rey dinliyormuş gibi izlediğimiz filmler:

• The Love Witch (2016)
• Picnic at Hanging Rock (1975)
• Wild at Heart (1990)
• Lost Highway (1997)
• Buffalo’ 66 (1998)
• The Great Gatsby (2013)
• Blue Valentine (2010)

The Love Witch

60’lar estetiğine tamamen sadık kalarak çekilmiş bu modern filmde, Elaine adında genç ve güzel bir kadın, büyüler yardımıyla ideal erkeği kendine âşık etmeye çalışır. Ancak kontrolü elden bırakmasıyla işler karanlık bir hâl alır. Feminist bir alt metin, sahne tasarımlarındaki teatral abartı ve “her şey çok güzel ama bir şeyler tuhaf” hissiyle Lana’nın Born to Die dönemiyle mükemmel uyumlu.

Picnic at Hanging Rock

1900’lerin başında Avustralya’da geçen hikâyede, bir grup yatılı okul öğrencisi St. Valentine’s Day gezisinde ortadan kaybolur. Film, gerçeği açıklamak yerine atmosferi ve kaybolmuşluk hissini öne çıkarıyor. Rüya gibi sahneleri, pastel tonları ve gizemli havasıyla tam bir Honeymoon şarkısı.

Wild at Heart

David Lynch’in en “ateşli”, en çılgın ve en kitsch aşk hikâyesi… Elvis göndermeleriyle dolu Sailor ve pembe dünyasında travmalarla boğuşan Lula’nın yolculuğu hem romantik hem şiddetli hem de rüya gibi ama kâbusvari bir atmosferde geçer. Aşırı, melodramatik ve bir o kadar da stilize. Bu filme en çok uyan Lana Del Rey şarkısı Ride.

Lost Highway

David Lynch’in en karanlık ve çözülmesi en zor filmlerinden biri olan Lost Highway, gerçeklik ve kimlik algısını altüst eden bir deneyim sunuyor. Film, gizemli bir adamın kapısına bırakılan garip videolarla başlıyor ve ardından gerçeklikten koparak hipnotik, kabusvari bir evrene sürükleniyoruz. Zaman çizgisi kırılıyor, karakterler dönüşüyor, ama yoğun bir gerilim hissi film boyunca sabit kalıyor.

Lana Del Rey’in Ultraviolence şarkısı ise hem sözleri hem de atmosferiyle bu filme birebir uyuyor. Aşkın karanlık yüzünü anlatan şarkı, tıpkı Lost Highway gibi şiddet, saplantı ve gizemle örülü.

Buffalo’ 66

Vincent Gallo’nun yönetip başrolünü üstlendiği, biraz karanlık, biraz acılı, tuhaf ama dokunaklı bir aşk ve aile hikâyesi. Vincent’ın hapisten çıkıp geçmişiyle ve kendi yarattığı karmaşayla yüzleşirken Billy’le kurduğu ilişkideki kırılganlık ve melankoli filmi öne çıkarıyor. Bu film, indie ve retro estetiğiyle Lana Del Rey evrenine oldukça yakın. Özellikle de Mariners Apartment Complex şarkısına…

The Great Gatsby

Baz Luhrmann’ın The Great Gatsby filmi, 1920’lerin ışıltılı dünyasında geçen tutkulu ve kırılgan bir aşk hikayesi. Gatsby’nin Daisy’ye olan aşkı, Lana Del Rey’in “Young and Beautiful” şarkısındaki gençlik, güzellik ve zamanın geçişine dair melankoliyi yansıtıyor. Filmdeki lüks ve hüzünlü atmosfer, şarkının ruhuyla mükemmel uyum sağlıyor.

Blue Valentine

Blue Valentine, karmaşık ve tutkulu bir aşkın iniş çıkışlarını anlatırken, Lana Del Rey’in “The Blackest Day” şarkısındaki melankolik ve dramatik atmosferle harika bir uyum yakalıyor. Filmdeki kırılgan duygular ve derin yalnızlık, şarkının ruhunu yansıtıyor.

Sizin de Lana Del Rey şarkılarını çağrıştıran film önerileriniz varsa, yorumlara bekliyoruz!